AMSTERDAM - Wat is de relatie tussen een huis in het niemandsland tussen Champagne en Vlaanderen en drie romans die Theo Monkhorst de laatste vijf jaren heeft geschreven?

Een Haagse schrijver en een Amsterdamse uitgever, In de Knipscheer, vragen zich zelf al af: Waarom schreef Monkhorst die romans op het moment in zijn leven dat hij ze schreef?

Dus waarom schreef Theo Monkhorst zijn nieuwe roman over een tijd zonder elektriciteit? Kortom: ”Waarom schrijft een schrijver wat hij schrijft op het moment van schrijven”? Een goede vraag!

Over de roman zelf: Centraal staat een portret van een jonge vrouw in een roman waarin liefde, familie, vriendschap, de plaats van de mens tussen dieren en in de natuur, de dreiging van de dood, schoonheid en zelfs kapitalisme en oorlog, samen komen.

De jonge Henri Matisse schildert het portret in het jaar 1903 als hij te gast is bij een boer op het Franse platteland. Ten noordoosten van Parijs, een halve dag te paard van Reims. Hij raakt er verzeild als hij een plaats zoekt waar zijn paard water kan drinken en Théodore, de boer, hem gastvrij ontvangt.

Théodore, een boer die cider maakt, varkens fokt, kippen houdt en bovendien dagelijks zijn gedachten noteert om beter na te kunnen denken. Tussen de twee mannen, de schilder en de schrijver, ontstaat een bijzondere vriendschap.