9.2 ℃
Overal waren, net voor 11.00 uur, allerlei Amsterdammers, van kunstenaars, journalisten tot een oud-politica 'ergens' vandaan gekomen. En allen streken neer op de Dam. Waren het er 40 of 60? Even voor 11 uur, draaiden de wijzers van de klok van het Paleis ineens heel snel door en bleek de klok geheel onverwachts net op de juiste tijd gezet te worden. Plots alsof de klok mee wilde helpen, eiste de klok de aandacht op en sloeg toen duidelijk elf slagen!
De gewone wekker van Rob Schrama werd aangezet; toen begon de meditatie voor de Vrijheid. Met als meegegeven gedachte; "Denk aan Vrede op deze Bevrijdingsdag, vergeet ook even deze Coronatijd".
En 20 minuten lang was het stil op de Dam voor het Paleis. Men hoorde tijdens het zitten heel zacht geroezemoes in de verte en het geluid van passerende trams en het gekoer van duiven. Een ieder was in zijn eigen gedachten, gezeten op een matje, op zijn jas of op een stapel tijdschriften.
Passanten stonden stil en keken naar de stilzittende Damzitters. Een oudere dame die blijkbaar niet wist waarom er op de Dam gezeten werd, liep op de enige liggende deelnemer toe en zei: "Het is een schande" en liep vervolgens door. Een ogenschijnlijk keurig geklede man liep door de mensen heen die op 1.5 meter van elkaar zaten en spuugde ergens op de grond. Maar bijna niemand 'zag' hem, na een schijn-aanvalsbeweging naar Schrama te hebben gemaakt, die diep in meditatie was en niet reageerde, droop hij af naar de zijkant.
Terwijl Burgemeester Halsema al eerder meldde 'Laat de burger zijn eigen verantwoordelijkheid nemen', keken enkele politie-agenten toe. Maar het was allemaal heel vreedzaam. Waarom zou men dan hier ingrijpen, waar iedereen zich aan de juiste afstand hield en men wist dat na 20 minuten Schrama zeker zou stoppen?
De wekker mediteerde door en... liep niet af. Maar een van de deelnemers stond op en meldde "dat de meditatietijd voor de Vrede voorbij was" en iedereen werd bedankt. Er werd geapplaudisseerd. Mensen werden echt 'wakker', strekten zich uit en stonden op en plots leek het een moment uit de zeventiger jaren; Flower-power was terug!
Iedereen was aardig tegen elkaar, al kenden niet iedereen iedereen. En men probeerde op afstand te blijven. Iemand zei: "Dit soort stilte momenten moeten we vaker doen", een ander zette op een telefoon een mooi liedje op, het dansgevoel kwam op, maar dat kon natuurlijk niet.... En langzaam met veel gegroet en een prettige gevoel door dit stiltemoment verspreidde men zich weer.
En Schrama, die vaker speciale meditaties organiseert in het openbaar, keek met een goed gevoel en een heldere blik om zich heen.
Studio Dreams Come True
