LANGEDIJK - Als de eerste stenen van de Dorpsstraat onder mijn voeten verschijnen is er direct dat warme gevoel. Dit stukje Langedijk is zo heerlijk. De vers gevallen sneeuw zorgt voor nog mooiere plaatjes dan dat ik hier al gewend ben. Uit schoorstenen komen gezellige pluimpjes, de geur van hout gestookte kachels is onweerstaanbaar. Links en rechts zijn er de historische panden die ik steen voor steen tot mij neem. Vlak voor de brug wandel ik langs de kaaswinkel van Frans. Toonbeeld van kwaliteit, ambacht en gezelligheid. Altijd ziet hij me. Altijd steekt hij zijn hand op. Altijd is er die lach. Ik wandel door. De brug op. Op weg naar de mooiste plek van Langedijk.

Bovenop de brug is er dat uitzicht. Dat uitzicht wat Langedijk zo uniek maakt. Hier kan geen website of virtuele tour tegenop. Dit moet je zien, voelen en ruiken. 360 graden lang genieten. Iedere graad, ieder beeld hier is uniek. Het vergezicht naar het Oosterdelgebied met zijn unieke en eindeloze eilandenlandschap. De twee horeca-etablissementen grenzend aan de brug ademen historie tot in hun voegen, de kaarsen branden op tafel, de serveersters dansen lachend langs de tafels. Aan de andere kant van de brug is er de Broekerveiling. Een gebouw als dit vind je nergens in de wereld. Geheel door vaarbaar. Met als kloppend hart de veilingklok. Tegenover de veiling liggen een aantal koolschuiten. Ze zien er verweerd en geleefd uit. Een kwartje voor hun gedachten.

Een paar minuten sta ik altijd op deze brug. Een paar minuten die me vullen met geluk en een goed gevoel. Dat gevoel waarbij ik blij en trots ben om in dit schitterende dorp te mogen wonen. Waar historie, water en gezelligheid een ijzersterk trio vormen die je moet ervaren om het te begrijpen. Het is tijd om te gaan. Achter me op de brug zijn mijn voetstappen alweer ingesneeuwd. En dat is maar goed ook. Tijd om voort te gaan. Tijd voor nieuwe voetstappen.

https://langedijkeruitje.com/blog/