AMSTERDAM - Zondag 7 januari 2018 was de 100ste verjaardag van mevrouw de Vries. Zij woont ruim 70 jaar in Amsterdam, momenteel in de binnenstad. Hartelijk gefeliciteerd!

Huiskamergeluk

Mevrouw de Vries woont in het mozaïekhofje aan de Nieuwmarkt, een kleinschalige verpleeghuis voor dementerende bejaarden. Daar prijst ze zich gelukkig in haar eigen kamertje, en is ze regelmatig te vinden in de huiskamer. De voorzitter van de Bestuurscommissie van Stadsdeel Centrum zal mevrouw de Vries een bezoekje brengen op haar speciale dag.

Jeugd in Rotterdam

Mevrouw de Vries is geboren en getogen in Rotterdam. Ze had daar geen makkelijke jeugd, want haar moeder was al op jonge leeftijd overleden. Daarom is ze samen met haar oudere zus (101 jaar) en twee broers (beide inmiddels overleden) opgevoed door haar oom en tante, die overigens al vier kinderen hadden.

Zo vader, zo zoon, zo moeder, zo dochter

De vader van mevrouw de Vries had een kapperszaak aan boord van een cruiseschip. Ook een van haar broers was kapper op een cruiseschip. Mevrouw de Vries trad in de voetsporen van haar familie: ze ging met plezier naar de kappersschool, en deed fanatiek mee aan vele kapwedstrijden. Dit was het lichtpuntje in haar jeugd. Rotterdam zal daarom altijd een warm plekje in haar hart houden. De dochter van mevrouw de Vries, mevrouw Ameerun (73 jaar), is ook kapper geweest.

Geen honger in de oorlog

Mevrouw de Vries heeft haar man ontmoet in Rotterdam. Ze kregen een jongen en een meisje. Tijdens de oorlog, verhuisde de familie naar Bussum. Ondanks de hongerwinter, kwamen ze toen niets tekort: de man van mevrouw de Vries slaagde erin om altijd terug te komen met voldoende voedsel voor het gezin.

Knippen tot haar 80e

Na de oorlog ging mevrouw de Vries met haar kinderen in Amsterdam wonen. Ze pakte haar kapperswerk op en heeft altijd hard gewerkt, want ze moest de kinderen in haar eentje opvoeden. Dat is haar goed gelukt, volgens haar dochter. Tot op hoge leeftijd oefende mevrouw de Vries haar beroep uit. Pas op haar 80e leeftijd hing ze haar schaar in de wilgen. Volgens haar dochter is mevrouw de Vries altijd een nuchtere vrouw geweest. ‘Haar levensmotto? Niet zeuren, gewoon doorgaan!’